Εκτιμάται ότι 1,3 δισεκατομμύρια τόνοι πλαστικών θα επιβαρύνουν το περιβάλλον έως το 2040, εκτός εάν ληφθεί παγκόσμια δράση.

Αυτό προκύπτει σύμφωνα με μια παγκόσμια προβολή της κλίμακας του προβλήματος τα επόμενα 20 χρόνια.

Ο Δρ Κώστας Βέλης από το Πανεπιστήμιο του Λιντς είπε ότι ο αριθμός ήταν “συγκλονιστικός” αλλά έχουμε “την τεχνολογία και την ευκαιρία να σταματήσουμε το φορτίο”.

Η έκθεση δημοσιεύεται στο περιοδικό Science .

“Αυτή είναι η πρώτη ολοκληρωμένη αξιολόγηση του τι θα μπορούσε να είναι η εικόνα σε 20 χρόνια”, εξήγησε ο Δρ Βέλης. “Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μια ποσότητα τόσο μεγάλη, αλλά αν μπορούσες να φανταστείς να τοποθετήσεις όλο αυτό το πλαστικό σε μια επίπεδη επιφάνεια, θα κάλυπτε την περιοχή του Ηνωμένου Βασιλείου 1,5 φορές.”

Οι υπολογισμοί  βασίστηκαν στην παρακολούθηση της παραγωγής, της χρήσης και της διάθεσης πλαστικών σε όλο τον κόσμο. Στη συνέχεια, η ομάδα δημιούργησε ένα μοντέλο για “πρόβλεψη” μελλοντικών σεναρίων. Το σενάριο «ως συνήθως» βασίστηκε στην τρέχουσα τάση αύξησης της παραγωγής πλαστικών και σε καμία σημαντική αλλαγή στο ποσό της επαναχρησιμοποίησης και της ανακύκλωσης.

Η προσαρμογή αυτών των παραμέτρων επέτρεψε στους ερευνητές να προβάλουν το μέγεθος των παρεμβάσεων – όπως η αύξηση της ανακύκλωσης, η μείωση της παραγωγής και η αντικατάσταση του πλαστικού με άλλα υλικά.

Αλλά ακόμη και αν είχε ληφθεί «εφικτή δράση», εξήγησε ο Δρ Βέλης, η μελέτη προέβλεπε ότι θα υπήρχαν 710 εκατομμύρια επιπλέον τόνοι πλαστικών απορριμμάτων στο περιβάλλον έως το 2040.

Δεν υπάρχει “χρυσή λύση” για το πλαστικό πρόβλημα. Αλλά ένα παραβλεπόμενο ζήτημα που επισημαίνει αυτή η μελέτη είναι το γεγονός ότι περίπου 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον Παγκόσμιο Νότο δεν έχουν πρόσβαση στη σωστή διαχείριση αποβλήτων. “Πρέπει απλώς να απαλλαγούν από όλα τα σκουπίδια τους, οπότε δεν έχουν άλλη επιλογή από το να το κάψουν ή να τα πετάξουν”, εξήγησε ο Δρ Βέλης ,επισημαίνοντας παράλληλα ότι “περίπου 11 εκατομμύρια άτομα που συλλέγουν και πωλούν επαναχρησιμοποιήσιμα υλικά σε χώρες χαμηλού εισοδήματος – συχνά στερούνται βασικών δικαιωμάτων απασχόλησης και ασφαλών συνθηκών εργασίας”.

Ο Δρ Βέλης είπε: “Οι συλλέκτες απορριμμάτων είναι οι ασήμαντοι ήρωες της ανακύκλωσης – χωρίς τους οποίους η μάζα του πλαστικού που εισέρχεται στο υδάτινο περιβάλλον θα ήταν σημαντικά μεγαλύτερη.” Πρόσθεσε ότι οι πολιτικές για την υποστήριξή τους και για να κάνουν την εργασία τους πιο ασφαλή είναι ζωτικό μέρος για την επίλυση αυτού του προβλήματος.

Τα βήματα που ζήτησαν οι ερευνητές περιλαμβάνουν:

• μείωση της αύξησης της παραγωγής και της κατανάλωσης πλαστικών
• αντικατάσταση πλαστικού με χαρτί και λιπασματοποιήσιμα υλικά
• σχεδιασμός προϊόντων και συσκευασιών για ανακύκλωση
• επέκταση των ποσοστών συλλογής αποβλήτων σε χώρες μεσαίου / χαμηλού εισοδήματος και υποστήριξη του τομέα «άτυπη συλλογή» ·
• κτιριακές εγκαταστάσεις για την απόρριψη του 23% των πλαστικών που δεν μπορούν να ανακυκλωθούν οικονομικά, ως μεταβατικό μέτρο
• μείωση των εξαγωγών πλαστικών απορριμμάτων