«Επίδαυρος» του Βασίλη Κανιάρη

ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ

Είναι καιρός που ΄χω στο στόμα

ένα θανάσιμο φιλί

για των χειλιών σου το κογχύλι

το πορφυρό και το βαθύ.

Μα εδώ, δεν έχει έναν τόπο

για τη δική σου ομορφιά

και για τα δάση των μαλλιών σου

όταν ο Έρωτας φυσά.

Μόνο ένα βράδυ στην Επίδαυρο

αν τύχει και συναντηθούμε

μ΄ ένα φιλί από τα σπλάχνα μας

θ΄ άξιζε, πια, να ξοδευτούμε

κι αφού τελειώσουνε οι Πέρσες

και νικηθούνε κατά-κράτος

θα ΄μαστε δυο πνιγμένα πλοία

πέρα απ΄ της θάλασσας το πλάτος.

Σ΄ αυτόν τον τόπο που ΄ναι λίγος

μπρος στη δική σου ομορφιά

πες μου, ποια νύχτα να αντέξει

τα λυπημένα σου φιλιά;

Ιούνιος 2009