Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ *

Με το που έσκασε βίαια και επί του πεδίου το ουκρανικό ζήτημα, τεχνηέντως ως νεοανατολικό, έχω πια πεισθεί ότι η ελληνική κοινή γνώμη εκπαιδεύεται στην ανοησία, τη μικροπολιτική συνήθεια και την αποψίλωση της γνωστικής της και της κριτικής της ικανότητας με ευθύνη και της τωρινής και της προηγούμενης κυβέρνησης και των αστικών κομμάτων. Κραυγαλέο παράδειγμα η επιπόλαιη και ανιστόρητη κουβέντα περί «ρωσόφωνων». Πίσω και κάτω από την οποία κρύβονται, όπως κάτω από το χαλί, όλα τα σκουπίδια των καπιταλιστικών ανταγωνισμών για την Ενέργεια, τους αγωγούς, τις σφαίρες επιρροής κι όλα αυτά τα σπουδαία που οι λαοί μαθαίνουν να αξιολογούν σαν κέρματα στην τσεπούλα τους. Οποιος δεν με πιστεύει, ας δοκιμάσει να χρησιμοποιήσει σε οποιαδήποτε παρέα τον όρο ελληνόφωνοι της Πόλης ή ακόμα και τουρκόφωνοι της Θράκης. Χάρη στην προπαγάνδα του ΝΑΤΟ απ΄ την ώρα που μετατράπηκε σε απροκάλυπτα επιθετικό δυτικό δόρυ, είναι εύκολο να αποδέχεται κανείς Αλβανούς του Κοσόβου, αλλά όχι Ρώσους της Κριμαίας…

Αν θέλει να δει κανείς την επιστημονική μεθόδευση της χειραγώγησης των μαζών με τα απίστευτα τεχνολογικά μέσα του 21ου αιώνα, αρκεί να σκεφτεί πώς θα αντιδρούσαν οι μάζες των πολιτών, αν κατανάλωναν δέκα τοις εκατό της σκέψης τους για να αναλύσουν την κρίση στην Ουκρανία διαβάζοντας, μελετώντας, έστω και κατασκευάζοντας σενάρια αντίστοιχα με την ατέρμονα απασχόληση του μυαλού με την αναρώτηση του τι συνέβη στα τρία παιδιά της άτυχης οικογένειας από την Πάτρα. Διδάχτηκαν να ψάχνουν «υπεύθυνους» στη μάνα, στον πατέρα, στο μυστηριώδες αέριο, μα μόλις φτάσουμε στην Ουκρανία, μόλις είκοσι τρία χρόνια μετά την πρώην Γιουγκοσλαβία, οι μάζες μπλοκάρονται στη φτήνια και την ένδεια γνώσεων ενός μέγιστου χρήσιμου ηλίθιου τύπου Μπορέλ, που καγχάζει για τα ψώνια των Ρώσων ολιγαρχών στα μαγαζιά του Μιλάνου! Και δεν φτάνουν ούτε στο σημείο να σκεφτούν ότι αυτοί ήδη έχουν αντικατασταθεί από τους Ουκρανούς ολιγάρχες, που λάκισαν πριν πέσει μια τζούφια σφαίρα! Αντε τώρα να εξηγήσει κανείς σε τόσο συστηματικά τουιτερόμυαλους πολίτες, εδώ και αλλού, που έχουν μάθει να συμπυκνώνουν την άγνοια σε μερικές αράδες ότι ο Ηλίθιος του Ντοστογιέφσκι, άμα αφαιρέσεις το του από τη φράση, δεν αλλάζει τη γνώμη κάποιου για ένα βιβλίο που δεν διάβασε, αλλά ενδεχομένως αλλάζει και την ιστορία της Λογοτεχνίας…

Σ΄ αυτό το κλίμα ιμπεριαλιστικής κατοχής της κουλτούρας, είναι πολιτικά θανάσιμος ο κίνδυνος να μην μπορούν οι διπλανοί μας, κυρίως οι νέοι, πνιγμένοι στις συμφέρουσες αναλύσεις να μην αντιλαμβάνονται καν πως αυτό που «δένει» τη δηλητηριώδη σάλτσα απ΄ την Αθήνα ως το Κίεβο είναι ο masterchef Αμερικανός πρέσβης Πάιατ. Αυτός που εκεί στο Μεϊντάν με τα φασισταριά άνοιγε το ουκρανικό που ζούμε τώρα, κι εδώ και τώρα ως αρχιστράτηγος αμερικανονατοϊκής κοπής ξεπροβοδίζει τα ελικόπτερα, τα βαφτισμένα Απάτσι (προς τιμήν της γενοκτονίας των Ινδιάνων) για την Πολωνία – μέλος του ΝΑΤΟ!