Λίγο πριν ανοίξουν οι κάλπες των επιμελητηριακών εκλογών στην Κορινθία και έχοντας παρακολουθήσει όλα αυτά τα βαρύγδουπα της προεκλογικής περιόδου ειλικρινά αναρωτιέμαι αν πράγματι είχε δίκιο ο Σωτήρης ο Μουρίκης όταν σε μια έκλαμψη ειλικρίνειας ομολόγησε ότι μοιράζουν καθρεφτάκια  στους ιθαγενείς …

Αλήθεια ποιος πιστεύει ότι όποιος και αν βγει πρόεδρος στο Επιμελητήριο θα κάνει την Κορινθία Silicon Valley;

Στην Κορινθία έχουμε 11.000 περίπου ενεργούς επιχειρηματίες και στις προηγούμενες εκλογές , που συμμετείχαν πέντε συνδυασμοί με 300 περίπου υποψήφιους , έπεσαν  στην κάλπη κάτω απο 2000 ψηφοδέλτια, δηλαδή ποσοστό συμμετοχής κάτω από 20% ;

Αν συνυπολογίσουμε δε ότι κάθε προσωπική εταιρεία διαθέτει δύο ψήφους και κάθε Ανώνυμη Εταιρεία διαθέτει τρεις ψήφους , το πραγματικό ποσοστό συμμετοχής  μειώνεται δραματικά και δείχνει απονομιμοποίηση αυτής καθαυτής της διαδικασίας , που ενδεχομένως θα μπορούσε να γίνει και χωρίς τους τεχνητούς  αποκλεισμούς μελών που δεν πλήρωσαν την συνδρομή τους , αφού αυτά τα χρέη ούτως ή άλλως η σημερινή  διοίκηση τα στέλνει στην εφορία .

Μήπως όλα αυτά δείχνουν ότι ο επιχειρηματικός κόσμος έχει γυρίσει την πλάτη σε αυτούς που επί σχεδόν 20 χρόνια διοικούν τον φορέα του επιχειρείν στην Κορινθία (με μια μικρή παρένθεση την διοίκηση Πιτσάκη), δικαιώνοντας και πάλι τον Σωτηρη Μουρίκη που επίσης έλεγε «πέστε μου ένα Επιμελητήριο της Ελλάδας που έχει βοηθήσει τους επιχειρηματίες»;

Αλλά  και πέρα απο την απροθυμία συμμετοχής στις εκλογές · ποια στοιχειώδη δημοκρατική προσδοκία για ένα “ανοικτό επιμελητήριο” μπορεί να έχει ο κάθε μικρομεσαίος επιχειρηματίας  όταν ο σημερινός δοτός πρόεδρος και εκ νέου υποψήφιος λειτουργεί ως φερέφωνο συγκεκριμένου κομματικού σχηματισμού ;

Τι μπορεί να περιμένει όμως και απο τον νεόκοπο  ανθυποψηφιό του , που – αντί να τον βγάλει στα μανταλάκια –  κάνει εκλογές  με νεροπίστολα…λέγοντας «ολοι μαζί μπορούμε» αφού «αυτό θέλει ο κόσμος » και προπάντων η Μαρίνα!

Προφανώς μόνο σαν ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί ότι μπορούν αλλάξουν τα πράγματα οι υποψήφιοι που στοιχίστηκαν πίσω απο “πρίγκηπες” και “βαρόνους” χωρίς οι περισσότεροι απο αυτούς να έχουν ξεκαθαρίσει μέσα τους  αν το επιμελητήριο είναι κομματικός ή επιχειρηματικός φορέας

Ούτε αλλάζουν τα πράγματα με τσιτάτα του στυλ  « η πολιτική πρέπει να είναι έξω απο το επιμελητήριο και να είναι κλειδωμένη η πόρτα » γιατί η εμπειρία έχει δείξει ότι αυτοί που είναι εναντίον της πολιτικής είναι υπέρ της πολιτικής που τους επιβάλλεται…

Πολλώ δε μάλλον αν δεν ανέχεσαι έναν πρόεδρο – φερέφωνο  δεν ξορκίζεις την πολιτική αλλά στέκεσαι ενάντια σε αυτό το νοσηρό φαινόμενο με πολιτικούς όρους…

Εξάλλου, όπως το έθεσε και ο Λένιν, «η πολιτική είναι η πιο συμπυκνωμένη μορφή της οικονομίας» και άρα σύμφυτη με την επιχειρηματικότητα

Συμπερασματικά , λοιπόν, με δεδομένο και το τι έχει συμβεί τα τρία τελευταία χρόνια με τις πραξικοπηματικές παρεμβάσεις στη διοίκηση του επιμελητηρίου , πως πρέπει να αντιδράσει ο επιχειρηματικός κόσμος στις κάλπες  της 30ης Νοέμβρη & 1ης Δεκέμβρη ;

Όλοι είναι πλέον υποψιασμένοι και ειδικά αυτοί που τα δημοκρατικά αντανακλαστικά τους λειτουργούν να μην ανέχονται για καιρό τις μεταχουντικού τύπου καταστάσεις , ούτε βέβαια τις ερμαφρόδιτες πολιτικές που θελημένα ή αθέλητα τους κάνουν «αβάντα».

Γιαυτό ίσως αυτή τη φορά στρατηγικός μονόδρομος για τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες είναι να το δούνε αλλιώς… και να τους χαλάσουν τη «σούπα» με την ψήφο τους.

Η αποχή είναι βούτυρο στο ψωμί του “πρίγκηπα” και της νομενκλατούρας που επί 20 χρόνια έχει γαντζωθεί στις καρέκλες της διοίκησης του Επιμελητηρίου.