Του Βασίλη Κανιάρη

Καλημέρα λοιπόν και πάλι φίλοι … ακροατές.

Κυριακή σήμερα,  7 Ιούνη 2020,  σας μιλάμε και πάλι από ΄δω, τη συχνότητα του Κάβου που δεν πιάνουν τα ραντάρ
και ελπίζουμε να μας ακούτε και αυτή την εβδομάδα.

Ιστορικές μέρες ζούμε ξανά, είμαστε όλοι καλά, όσοι έχουμε απομείνει κι όσοι έχουμε γλιτώσει…

Τα μεγάλα ψάρια τρώνε τα μικρά,  το αίμα κοχλάζει στα πέλαγα της υφηλίου, και σε λίγο [ κλείνοντας όλες τις μικρές επιχειρήσεις δια ροπάλου ], θα μείνουν μόνο τα μεγάλα.

Υπάρχει ελπίδα όμως. Διάβαζα προχθές σ΄ ένα site του εξωτερικού, με μεγάλα θριαμβευτικά γράμματα το εξής ελπιδοφόρο

΄΄ ΜΙΑ ΝΕΑ ΘΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΤΑΔΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΄΄  !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Δεν χρειάστηκε να διαβάσω πιο κάτω, λέω, να η λύση, ευτυχώς, υπάρχει θεός.  Το αντιγράφω και το κοινοποιώ αμέσως στα παιδιά των φίλων μου, στα πρώτα ξαδέλφια μου, στα δεύτερα , στα τρίτα και στα τέταρτα, σε όλους και σε όλες.
Τρέξτε, τους γράφω από κάτω, τρέξε Μαρία, μη σου πάρει τη θέση η Τασία, τρέξε Σωτηρία, μην στην πάρει η Ευδοκία, τρέξε Φώντα να περάσεις το Νώντα, τρέξε Φούλη να ΦΑΣ  τον Τασούλη. Μη σου πάρουν οι άλλοι τη μπουκιά απ΄ το στόμα. Χάθηκες κακομοίρη μου. Βρες μια τρύπα να μπεις, να σωθείς .

 

     ΤΟ  ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ

Στο εργοστάσιο του κόσμου
ιθαγενείς κι αλλοδαποί
όταν η ζήτηση ανεβαίνει
πιάνουνε βάρδια απ΄ το πρωί•

πριν απ΄ το χάραμα τα χέρια
είναι στρωμένα στη δουλειά•
τότε δεν έχει μεσημέρια
τότε δεν έχει αναδουλειά.
……

Στο  εργοστάσιο του κόσμου
η Αντριάννα  κι η Γωγώ
δουλεύουν μέρα παρά μέρα
τούτο το δύσκολο καιρό

κι η Αντριάννα κάποια μέρα
θα τη σκοτώσει τη Γωγώ
για να δουλεύει κάθε μέρα
κι ας έχουν αίμα αδελφικό.

Μάιος  2007,  Βασίλης Κανιάρης
[ από την ποιητική συλλογή  ΄΄ Οι αλεπούδες του Βερολίνου, εκδόσεις Εντός, 2010 ]