Την Πέμπτη 11 Αυγούστου η 20χρονη Σιμόν Μάνιουελ κέρδισε ένα ιστορικό χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα ελεύθερη κολύμβηση, καθώς έγινε η πρώτη Αφροαμερικανή που κέρδισε χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο σε ατομικό αγώνισμα κολύμβησης. Η ίδια είπε:

«Το χρυσό μετάλλιο δεν ήταν μόνο για εμένα. Ήταν για τους ανθρώπους που ήρθαν πριν από εμένα και με ενέπνευσαν να μείνω στο άθλημα. Είναι για τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι δεν μπορούν να το κάνουν. Ελπίζω να είμαι μια έμπνευση για τους άλλους να βγουν εκεί έξω και να δοκιμάσουν να κολυμπήσουν. Ίσως να είναι πολύ καλό αυτό» και πρόσθεσε πως με την όξυνση της ρατσιστικής βίας απέναντι στους μαύρους στην Αμερική είναι μια πολύ σημαντική νίκη.

Το παρακάτω είναι ένα άρθρο άποψης του George Johnson, ενός Αφροαμερικανού, αρθρογράφου, blogger και ακτιβιστή για τα δικαιώματα των μαύρων και των lgbtq, στο ebony.com, ένα ηλεκτρονικό περιοδικό που ασχολείται με θέματα της αφροαμερικανικής κοινότητας.(Μετάφραση: Μαρινίκη Κολιαράκη)

«Ο ρατσισμός και ο διαχωρισμός εμπόδιζαν πολλούς Αφροαμερικανούς από το να μάθουν κολύμπι – ένα γεγονός που δεν μπορούμε να ξεχάσουμε καθώς πανηγυρίζουμε για το ιστορικό χρυσό μετάλλιο της Σιμόν Μάνιουελ.
Η Σιμόν Μάνιουελ κλαίει κατά την απονομή των μεταλλίων για τα 100 μέτρα γυναικών ελεύθερης κολύμβησης. AP/Michael Sohn
Την Πέμπτη 11 Αυγούστου, ο κόσμος παρακολούθησε τη Σιμόν Μάνιουελ να γίνεται η πρώτη Αφροαμερικανή που κέρδισε το χρυσό μετάλλιο σε ένα ατομικό αγώνισμα κολύμβησης και η πρώτη μαύρη γυναίκα που κέρδισε ολυμπιακό μετάλλιο στην κολύμβηση. Καθώς γλιστρούσε στο νερό, φώναζα “ΚΟΛΥΜΠΑ, ΚΟΛΥΜΠΑ, ΚΟΛΥΜΠΑ!”, καθώς την παρακολουθούσα να αγγίζει τον τοίχο της πρώτης θέσης, ξεκινούσε η διαδικασία ενός νέου ολυμπιακού “ρεκόρ”. Γεμάτος περηφάνια, πήγα αμέσως να ποστάρω τα συγχαρητήριά μου στο Twitter και το Facebook, όταν είδα τυχαία ένα άρθρο σχετικά με το ρατσισμό στην κολύμβηση. Η σκέψη μου γρήγορα μετατοπίστηκε, αφού ήξερα ότι υπήρχαν βαθύτερες προεκτάσεις σε αυτό που έκανε η Μάνιουελ εκτός από το να κερδίσει ένα ολυμπιακό μετάλλιο.

Η πρώτη σκέψη που πέρασε από το μυαλό μου ήταν η δυνατή σκηνή στην ταινία “Introducing Dorothy Dandridge”, της ΗΒΟ σχετικά με τη ζωή της ηθοποιού. Στη σκηνή, η Dandridge (που την υποδύεται η Χάλυ Μπέρι), περπατάει μπροστά από την πισίνα ενός ξενοδοχείου αφού της έχουν πει ότι δεν μπορούσε να μπει. Αντί να αισθανθεί ηττημένη, εκείνη βουτά το δάχτυλο του ποδιού της στο νερό και το κινεί κυκλικά. Στην επόμενη σκηνή, παρόλα αυτά, η πισίνα αδειάζεται και καθαρίζεται από μαύρους εργάτες ενώ η Dandridge παρακολουθεί από το δωμάτιό της στο ξενοδοχείο. Προφανώς, ακόμα και η βύθιση ενός δάχτυλου στο νερό δεν ήταν ανεκτή για τους Λευκούς προστάτες του ξενοδοχείου που διαμαρτυρήθηκαν. Με την ταινία και την ιστορική νίκη της Μάνιουελ να παίζουν στο μυαλό μου, πήγα στο Twitter ».