Δημοσιογράφος με δέλτα κεφαλαίο. Ο κομμουνιστής Κώστας Βιδάλης, ο αγαπημένος «κύριος συνάδελφος» του σιναφιού του αλλά και όσων τον γνώριζαν χωρίς να έχουν σχέση με τη δημοσιογραφία, ο συγγραφέας της «Μάχης της σοδειάς», είναι ένας μάρτυρας της ελληνικής δημοσιογραφίας.

«Να γράφεις, κύριε συνάδελφε, για τους απλούς ανθρώπους. Καθαρά, όχι συννεφώδη, σύντομα και περιεκτικά. Άφηνε στην άκρη τις φλυαρίες και δίνε το λόγο στα γεγονότα. Αυτά πείθουν»…

Αυτό υπηρέτησε με την πένα του, που ήταν πιο θανάσιμη για τους κυριάρχους κι από φονικό όπλο, γι’αυτό και βλέποντας ότι δεν μπορούσαν να τον φιμώσουν…παρακρατικές συμμορίες που έδιναν λογαριασμό στον διαβόητο κτηνάνθρωπο Σούρλα τον δολοφόνησαν στις 13 Αυγούστου 1946, στη διάρκεια δημοσιογραφικής αποστολής Θεσσαλία.

Ο Κώστας Βιδάλης έφυγε από την Αθήνα για τη Λάρισα την Κυριακή 11 Αυγούστου, με αποστολή να κάνει έρευνα για τη δράση των συμμοριών στην περιοχή της Θεσσαλίας. Το απόγευμα 13 του μηνός – κι αφού είχε ολοκληρώσει την αποστολή του στη θεσσαλική πρωτεύουσα – πήρε το τρένο για το Βόλο. Όμως, δεν έφτασε ποτέ εκεί…

Στον Πλατύκαμπο, σταματούν το τρένο συμμορίτες του Σούρλα. Πάνοπλοι εισβάλλουν στο τρένο και, μπροστά σε αξιωματικούς του κυβερνητικού στρατού, απάγουν τον Βιδάλη. Ακόμα και στο μικρό καφενείο του χωριού Μελία, όπου τον οδηγούν, εκείνος κάνει ρεπορτάζ, μιλώντας με χωρικούς για τη ζωή τους, για τη σοδειά.
Λίγες ώρες μετά, ο Βιδάλης οδηγείται στο νεκροταφείο, κι εκεί, οι συμμορίτες του Σούρλα, με πρωτεργάτη τον Τζορτζ (τον διαβόητο Αγγλοκύπριο αξιωματικό) τον βασανίζουν. Χτυπούν με ρόπαλα το γυμνό κορμί του Βιδάλη, με μαχαίρια. Κι όταν ένας από τους βασανιστές του τον ρωτά ειρωνικά τι θα του δώσει για όσα έκανε, ο Βιδάλης έβγαλε από την τσέπη του ένα τελευταίο πενηνταράκι… Με πέντε σφαίρες τον αποτέλειωσαν και πέταξαν το σώμα του σ’ ένα χωράφι, πιστεύοντας ότι ο Βιδάλης τέλειωσε. Πόσο ηλίθιοι ήταν…

Η δολοφονία του Βιδάλη, όπως ήταν φυσικό, πλημμύρισε με συγκίνηση, τόσο την Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό. Πολιτικοί αρχηγοί, κόμματα και οργανώσεις, δημοσιογράφοι απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους, η Ένωση Συντακτών, κοινωνικοί φορείς κ.ά. εξέφρασαν τον αποτροπιασμό τους, καλώντας την κυβέρνηση – μάταια, βέβαια – να ανακαλύψει τους ενόχους και να βάλει τέλος στο κράτος του αίματος και του τρόμου. Ο Τύπος, σχεδόν στο σύνολό του – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, που ξέρναγαν απύθμενο αντικομμουνιστικό μίσος – για αρκετές μέρες απασχολήθηκε με το θέμα, φέρνοντας στο φως αποκαλυπτικές μαρτυρίες και στοιχεία για τους εγκληματίες. Στο εξωτερικό έντονες ήταν οι αντιδράσεις, ενώ η Σοβιετική Ενωση έφερε το θέμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Ο Κώστας Βιδάλης γεννήθηκε στην Αθήνα στα 1904 από φτωχή οικογένεια. Όταν τον βρήκε ο θάνατος, είχε συμπληρώσει 25 χρόνια στο δημοσιογραφικό επάγγελμα. Πήρε ενεργό μέρος στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση και δούλεψε κάτω από δύσκολες συνθήκες στον αντιστασιακό Τύπο. Μετά την Απελευθέρωση, ανέλαβε αρχισυντάκτης της εφημερίδας του ΕΑΜ “Ελεύθερη Ελλάδα” και μετά τα Δεκεμβριανά μπήκε στη στρατοκρατούμενη Αθήνα, για να προετοιμάσει την έκδοση της εν λόγω εφημερίδας. Στη συνέχεια, ανέλαβε το πολιτικό ρεπορτάζ του “Ριζοσπάστη”.

Από τον Οκτώβρη του 1945, ήταν μέλος του Γραφείου της Κομματικής Οργάνωσης του “Ριζοσπάστη”, θέση στην οποία επανεκλέχτηκε λίγες μέρες πριν ξεκινήσει για το ταξίδι του θανάτου στη Θεσσαλία.