Έκλεισε χθες ο κύκλος εκδηλώσεων του πολυμορφικού φεστιβάλ “Στιγμές Πολιτισμού 2016 – Κυλλήνιος Άδωνις ” που έλαβε χώρα από 18 έως 26 Ιούνη,στο Ξυλόκαστρο.

Το φεστιβάλ ως γνωστόν διοργανώθηκε από τον τοπικό σύλλογο προστασίας του δάσους “Κυλλήνιος Άδωνις ” με την συμμετοχή της περιφέρειας  Πελοποννήσου και υποστηρίχτηκε οργανωτικά από την συνεργατική ομάδα της νεοφυούς Κοιν.Σ.Επ “ΑΡΣΙΝΟΗ” που είχε την καλλιτεχνική ευθύνη των δρώμενων πολιτισμού.

Η αίσθηση που μας δόθηκε σε ότι αφορά το κοινωνικό αποτύπωμα του φεστιβάλ είναι ότι οι εμπνευστές αυτού του εγχειρήματος,είτε από αδυναμία,είτε από απειρία,είτε από κάτι άλλο… δεν κατάφεραν να πείσουν τους Ξυλοκαστρίτες στο ότι ο πολιτισμός  είναι δυνατόν να αποτελέσει συντελεστή παραγωγής κοινωνικού κεφαλαίου.

Τέτοιες, όμως, παρεμβάσεις δεν διαθέτουν έτοιμες συνταγές επιτυχίας…

Όταν μάλιστα οι διοργανωτές δεν έχουν μάθει να λειτουργούν ως επαγγελματικός φορέας παροχής υπηρεσιών,που άλλωστε δεν είναι και το αντικείμενο της δράσης τους…και εμφανώς υποσκάπτονται ή προβοκάρονται  από συγκροτημένους αυτοδιοικητικούς μηχανισμούς, που έχουν στήσει το δικό τους “μαγαζάκι” και λογικό είναι να φροντίζουν για τα ατομικά τους επιχειρηματικά συμφέροντα…τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα !

Είναι προφανές ότι στην κοινωνία του Ξυλοκάστρου υπάρχει θολό τοπίο σε ότι αφορά τη σχέση του «πολιτιστικού» με τον αυτοδιοικητικό,τον κοινωνικό και τον οικονομικό χώρο.

Με ποια εχέγγυα όμως σε μια τέτοια θολή πραγματικότητα μπορούν να αξιοποιηθούν αξιόπιστες στρατηγικές ενδογενούς ανάπτυξης, που δίνουν έμφαση στην αυτόχθονη πολιτιστική παραγωγή, στην αυθόρμητη έκφραση των τοπικών πολιτιστικών ρευμάτων και στην ανάπτυξη σταθερών δομών και συστηματικών πολιτιστικών θεσμών;

Για να μη μεμψιμοιρούμε όμως οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι οι διοργανωτές – καλώς κατά την γνώμη μας- δεν προσπάθησαν να προσελκύσουν τις μάζες ντε και σώνει…κάνοντας κονέ με γυαλιστερά κολάρα  – κράχτες  που ενίοτε ανατροφοδοτούν – αλλά και ανατροφοδοτούνται από- τον μη εκσυγχρονισμό της κοινωνίας των Πολιτών …

Συμπερασματικά  δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε  ότι ο “Κυλλήνιος Άδωνις” ως συλλογικότητα “έκλεισε το μάτι” πειστικά στη κοινωνία των πολιτών…

Μπορούμε όμως με βεβαιότητα να καταθέσουμε  ότι κάποιοι  «ονειροπόλοι» που συναπαντήθηκαν σ΄αυτη τη γιορτή του πολιτισμού πραγματικά μόχθησαν και με τον πολιτισμό ως φόρμα, μορφή έκφρασης και μέσο ψυχαγωγίας,προσπάθησαν να προάγουν  κοινά  ενδιαφέροντα,που έχουν να κάνουν με την κουλτούρα της  περιοχής,την  ιστορία του τόπου και γιατί όχι… να ρίξουν τη σπορά ώστε τα ποιοτικά προϊόντα της περιοχής να αναδειχτούν σε “αγαθά πολιτισμού”

Σ΄αυτους λοιπόν,τους “τρελούς” που ακόμα πιστεύουν ότι η κοινωνία των πολιτών μπορεί και πρέπει να  έχει κεντρικό ρόλο  όχι μόνο στο επίπεδο του θεωρητικού λόγου,αλλά και επί της πολιτικής πρακτικής που ασκείται σε μια τοπική κοινωνία…αφιερώνουμε μια στροφή από ένα ποίημα  της Πολυξένης Βελένη που μελοποίησε και τραγούδησε υπέροχα  ο   Νίκος Παπάζογλου  « Είναι κάτι στιγμές,  σα μικρές πινελιές ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει…λείπουν λίγα ακριβά των χρωμάτων νερά,για να δώσουν του τόπου τη γνώση…»