Το ΕΕΤΕ με αφορμή την αποφυλάκιση Πατέλη αναφέρεται στον φασισμό ως «Η ιδεολογία του μίσους»
Με αφορμή την αποφυλάκιση του καταδικασμένου σε 10ετή κάθειρξη για την υπόθεση της Χρυσής Αυγής Γιώργου Πατέλη, τομεάρχη της Χρυσής Αυγής στη Νίκαια, ο οποίος έχει καταδικαστεί για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση και για συνέργεια στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα , το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ) σε Δελτίο Τύπου αναφέρεται στον φασισμό ωε «ιδεολογία που στον κορμό της σκέψης της, έχει το μίσος για τον άνθρωπο»
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ / ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΣ ΤΟΥ ΕΕΤΕ
Με αφορμή την αποφυλάκιση του μέλους της Χρυσής Αυγής Γ. Πατέλη, καταδικασμένου για τη δολοφονία του Π. Φύσσα
Η ιδεολογία του μίσους
Ο φασισμός είναι ιδεολογία που στον κορμό της σκέψης της, έχει το μίσος για τον άνθρωπο. Στηρίζεται στο ρατσισμό και το φυλετικό ζήτημα, για να χωρίσει τους ανθρώπους σε ανώτερους φυλετικά έτσι που οι κατώτεροι να μην έχουν κανένα δικαίωμα. Οτιδήποτε κάνουν δεν έχει καμία αξία, η εργασία ή η ζωή τους και μπορούμε να τους κάνουμε ότι θέλουμε, να τους αντιμετωπίζουμε σαν κατσαρίδες ή σαν ποντίκια αφού είμαστε ανώτερη φυλή.
Βρήκε εφαρμογή στον εικοστό αιώνα και έδειξε το αποτρόπαιο πρόσωπο του τόσο με τη φρικτή επινόηση της δημιουργίας βιομηχανικού μαζικού τρόπου εξόντωσης ανθρώπων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και αλλού, στο ολοκαύτωμα στο Χορτιάτη, στα Κερδύλλια, στα Γιαννιτσά, στην Κάνδανο, στο Δίστομο, στα Καλάβρυτα, σε αιματηρά μπλόκα όπως στην Καισαριανή και σε δεκάδες άλλους τόπους στη χώρα μας, καθώς και στα πεδία των μαχών του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου. Ευθύνεται για το θάνατο δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων.
Σήμερα εμφανίζεται και χτυπάει όταν χρειάζεται να τρομοκρατούν τους εργαζόμενους και το οργανωμένο λαϊκό κίνημα. Όταν οι εργαζόμενοι, οι δάσκαλοι, οι καθηγητές και οι μαθητές διεκδικούν δικαιώματα για καλύτερη ζωή ή καλύτερο σχολείο όπως έγινε στη Σταυρούπολη.
Επιτέθηκαν με μολότοφ, πέτρες, σιδηρολοστούς, όπλα τέιζερ, αλυσίδες, σε σχολεία
δρόμους και πλατείες.
Δε χωρούν οι ίσες αποστάσεις, η εξίσωση του όπλου με το χαρτί της μίας προκήρυξης, η εξίσωση του θύματος με το θύτη.
Η θεωρία των δύο άκρων έρχεται και επανέρχεται ξανά μετά την καταδίκη του Ναζισμού, τότε από τους ναζί σαν υπερασπιστική γραμμή στη δική της Νυρεμβέργης – σήμερα από εκείνους που θέλουν να κρατούν ίσες αποστάσεις και να οπλίζουν έτσι τα χέρια των δολοφόνων αυτές οι απόψεις.