Λεβ Γιασίν , η «Μαύρη Αράχνη» του ποδοσφαίρου!
Στις 22 Οκτωβρίου 1929 γεννήθηκε στη Μόσχα ο Σοβιετικός τερματοφύλακας Λεβ Γιασίν.
Ο Λεβ Γιασίν θεωρείται ως ο καλύτερος τερματοφύλακας του 20ού αιώνα από την διεθνή ομοσπονδία ιστορίας και στατιστικής ποδοσφαίρου. Το 1999 αναδείχτηκε ο καλύτερος Ρώσος αθλητής του αιώνα, ύστερα από ψηφοφορία που διοργάνωσε ο σύνδεσμος αθλητικών συντακτών της χώρας.
«Mαύρη Αράχνη» τον αποκαλούσαν, από τον συνδυασμό της απίστευτης ευλυγισίας που διέθετε και της επιμονής του να αγωνίζεται πάντοτε ντυμένος στα μαύρα,
Η πορεία προς την καταξίωση…
Σε ηλικία 12 ετών κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Λεβ Ιβάνοβιτς Γιασίν δούλευε ως βοηθός σε εργαστήριο μετάλλου. Στην ομάδα του εργαστηρίου όπου έδειξε τα προσόντα του, ευκινησία η ευστροφία, τράβηξε το ενδιαφέρον της Ντιναμό Μόσχας. Πρώτα στις ακαδημίες και μετέπειτα στην πρώτη ομάδα αποτέλεσε παίκτη σύμβολο για τον σύλλογο, υπηρετώντας τον για περισσότερο από είκοσι χρόνια. Στις 6 Ιουλίου 1950 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην ανδρική ομάδα. Αποσύρθηκε το 1971 έχοντας 326 συμμετοχές ως βασικός στη Ντιναμό Μόσχας.
Ο Γιασίν εμφανίστηκε στο διεθνές ποδοσφαιρικό στερέωμα συμμετέχοντας στο παγκόσμιο κύπελλο της Σουηδίας το 1958, το πρώτο που μεταδόθηκε τηλεοπτικά χάρις στον Σοβιετικό δορυφόρο Σπούτνικ 2.
Οι εμφανίσεις του με την Σοβιετική Ένωση και η μαύρη φανέλα τον έκαναν διάσημο παγκοσμίως. Ο υψηλόσωμος τερματοφύλακας, φορέσει 78 φορές τη φανέλα της Σοβιετικής Ενωσης. Πήρε μέρος σε τέσσερα Μουντιάλ, ενώ το 1956 πανηγύρισε την κατάκτηση του χρυσού Ολυμπιακού μεταλλίου. Τέσσερα χρόνια αργότερα, βρέθηκε με τη Σοβιετική Ενωση στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.
Μάλιστα, ο Γιασίν θεωρούνταν σπεσιαλίστας στα πέναλτι, καθώς η μαυροντυμένη φιγούρα κάτω από τα δοκάρια σε συνδυασμό με τα εκπληκτικά προσόντα του Γιασίν, έκαναν τους αντίπαλους επιθετικούς να ευστοχούν με το… ζόρι!
Χαρακτηριστική είναι η ατάκα του Γιασίν: «Η χαρά να βλέπεις τον Γιούρι Γκαγκάριν στο διάστημα είναι η μόνη που μπορεί να ξεπεράσει την χαρά από την απόκρουση ενός πέναλτι».
Διακρίσεις :
Ευρωπαίος Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς, Βραβείο (1963)
4η θέση στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλου (1966)
3 φορές Καλύτερος τερματοφύλακας της ΕΣΣΔ (1960,1963,1966)
22 επίσημες σεζόν με τον ίδιο σύλλογο (1950 – 1970)
Τάγμα του Λένιν (1967)
Ολυμπιακό Τάγμα (1986)
Χρυσό Τάγμα της FIFA για την Αρετή (1988)
Χρυσό μετάλλιο «του σφυριού και του δρεπανιού» (αστέρι) του Ήρωα της Σοσιαλιστικής Εργατιάς μαζί με το Τάγμα του Λένιν (ισάξιο με το στρατιωτικό βραβείο «Ήρωας της ΕΣΣΔ») (1989)
Τίτλος του «Καλύτερου Τερματοφύλακα του Αιώνα» της FIFA, , και μέλος της «Ενδεκάδας (ΧΙ) του Αιώνα» της ΦΙΦΑ (2000)
Χρυσός Παίκτης της Ρωσίας από την Ποδοσφαιρική Ένωση της Ρωσίας, ως ο πιο εξέχων παίκτης τους τα τελευταία 50 χρόνια (Νοέμβριος 2003 για τον εορτασμό του Ιωβηλαίου της UEFA).
Στις 20 Μαρτίου του 1990, ο Λεβ Γιασίν έφυγε από την ζωή λόγω των επιπλοκών που δημιουργήθηκαν στο ακρωτηριασμένο πόδι του.
Το όνομα του Λεβ Γιασίν βρίσκεται στην κερκίδα του ανακατασκευασμένου γηπέδου της Ντινάμο Μόσχας και σε διάφορους δρόμους ρωσικών πόλεων. Δύο μπρούτζινα αγάλματά του υπάρχουν σε δύο διαφορετικά γήπεδα της πρωτεύουσας και ένα στο Ρίο ντε Ζανέιρο.
Ένα νόμισμα αξίας 3 ρουβλιών αφιερώθηκε στο πρόσωπό του, όπως και ένα τραγούδι από τον Βλάντιμιρ Βισότσκι και ποιήματα των Ρόμπερτ Ροζντεστβένσκι και Γεβγκένι Γεβτουσένκο. Ακόμα και μία μπάντα heavy metal από τη Σκοτία πήρε το όνομά του.
Ο θρύλος του, η παρακαταθήκη που άφησε εντός κι εκτός γηπέδων είναι τέτοια, που ακόμα και σήμερα κανείς δεν ξεχνάει το ποιος ήταν η«Μαύρη Αράχνη» του ποδοσφαίρου.
