Σαν σήμερα “έφυγε” ο Κώστας Τσάκωνας

Σαν σήμερα “έφυγε” ο Κώστας Τσάκωνας

Σαν σήμερα, το βράδυ της Τετάρτης 4 Νοεμβρίου 2015 , ο πολυαγαπημένος ηθοποιός Κώστας Τσάκωνας άφησε την τελευταία του αναπνοή σε ηλικία 72 ετών, έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.

Ο Κώστας Τσάκωνας υπήρξε ένας από τους ηθοποιούς που άφησαν ιστορία στον κινηματογράφο, αλλά και την περίοδο της παντοκρατορίας της βιντεοκασέτας. Γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1943 στην Αθήνα και αντλεί την καταγωγή του από τα Μποζικά Κορινθίας.

Από μικρό παιδί βρέθηκε στο μεροκάματο. Όπως έλεγε και ο ίδιος: «Δουλεύω από 11 χρονών. Από Αργυρούπολη μέχρι Ασπρόπυργο, πήγαινα με το ποδήλατο για το μεροκάματο. Το βράδυ πήγαινα σχολείο. Νυχτερινή σχολή. Αφού έβγαλα τη σχολή. Δούλεψα σε ένα σωρό εργοστάσια…Έχω δουλέψει τόσο πολύ στη ζωή μου. Έχω κάνει ηλεκτρολόγος, υδραυλικός, μπογιατζής, πλακάς, τεντάς, μαραγκός. Ό,τι επάγγελμα θες. Και ηθοποιός. Είμαι 100% αυτοδημιούργητος!»

Φοίτησε στη «Δραματική Σχολή του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου» του Λεωνίδα Τριβιζά και στη Δραματική Σχολή Βεάκη. Η πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο έγινε, με εντελώς τυχαίο τρόπο, σε μια ταινία μικρού μήκους του συμμαθητή του Κώστα Ζυρίνη.

«Ηθοποιό με έκανε ένας φίλος μου,ο σκηνοθέτης Κώστας Ζυρίνης. Γύριζε το 1972 μια ταινία μικρού μήκουςκαι στο μοντάζ με είδε ο σκηνοθέτηςΘόδωρος Μαραγκός και λέει στον Κώστα:
– Αυτόν τον ”μουτσούνη”, θέλω να τον γνωρίσω.Ξεκίνησα κάνοντας ποιοτικό κινηματογράφο με τις ταινίες του Θόδωρου Μαραγκού:’Λάβετε θέσεις”, ‘Θανάση σφίξε κι άλλο το ζωνάρι”,’Τι έχουν να δουν τα μάτια μου”,και ”Μάθε παιδί μου γράμματα”,που έγινα πανελληνίως γνωστός».

«Μου έτυχαν οι κωμωδίες, επειδή η φωνή μου είναι κωμική και η φάτσα μου θυμίζει Καραγκιόζη.
Μεταξύ 1973 – 1983 έκανα κινηματογράφο και μετά βιντεοταινίες. Δεν είμαι περήφανος που τις γύρισα αλλά ούτε και απογοητευμένος. 7 στις 10 βιντεοκασέτες ήτανε ”βαρελότα” αλλά δε με πειράζει.

 

«Το 1984 βγήκα στο θέατρο. Στο Δελφινάριο. Ο Φώτης Μεταξόπουλος με εμψύχωσε να πάρω το ”βάπτισμα του πυρός”.
Στην πρεμιέρα όλη η αστική τάξη. Πρώτη σειρά η Μελίνα Μερκούρη. Μόλις άκουσα την οχλοβοή 2.500 ατόμων, σάστισα. Έτρεμα ολόκληρος. Μου έδωσε μια σπρωξιά ο Φώτης, βγήκα, κι έγινε λαικό προσκύνημα. Εξέγερση! Το χειροκρότημα δεν τελείωνε. Κάθομαι έτσι εγώ… Λέω…Ν’ αρχίσω; Να μιλήσω; Με το που ξεκίνησα να μιλάω, να γελάνε όλοι. Μου αρέσει να κάνω τον κόσμο να γελάει. »

Την δεκαετία του ’80, όταν οι ελληνικές ταινίες έβγαιναν σωρηδόν σε μορφή βιντεοκασέτας, ο Κώστας Τσάκωνας ήταν ο πραγματικός σούπερ σταρ του ελληνικού σινεμά καθώς απογείωσε τη φήμη του με κάθε λογής ανεκδοτολογικές επιτυχίες (από την «Εθνική Παπάδων» και τους «Πόντιους» μέχρι τη θρυλική «Μεγάλη Απόφραξη» και την «Κλασική Περίπτωση Βλάβης»), πριν σταματήσει άδοξα τις κινηματογραφικές του παρουσίες μαζί με τις απαρχές της δεκαετίας του ’90.

Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 εμφανίστηκε σε μικρούς ρόλους στα «Φτηνά Τσιγάρα» του Ρένου Χαραλαμπίδη, τη «Φούσκα» του Νίκου Περάκη, ενώ η τελευταία του εμφάνιση στο σινεμά ήταν στο «Magic Hour» του Κώστα Καπάκα το 2011.

Σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις είχε μιλήσει για τη δική του μάχη που έδινε πάντα με το γέλιο: «Κάνω χημειοθεραπείες από πέρυσι το καλοκαίρι. Όμως δεν το βάζω κάτω. Το παλεύω γιατί ξέρω ότι κάποια στιγμή όλοι θα φύγουμε από τη ζωή. Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα. Mε το γέλιο προσπαθώ να την παλέψω αλλιώς θα είχα “φύγει” προ πολλού. Να μη ζήσει άλλος τους δικούς μου πόνους. Είναι ανυπόφοροι. Θα το παλέψω όμως».

Τον τελευταίο χρόνο της ζωής του δεν μπορούσε να περπατήσει πάνω από 15 λεπτά την ημέρα. Αντιμετώπισε με αξιοπρέπεια τη σοβαρή κατάσταση της υγείας του, έχοντας αποταμιεύσει τα αναγκαία χρήματα για τα γεράματά του, όπως είχε δηλώσει.
Ο ίδιος ήθελε να βγει στο σανίδι, παρά την κατάσταση της υγείας του, αλλά στο μυαλό του γυρόφερνε μια φράση που του είχε πει ο Νίκος Σταυρίδης: «Ποτέ μην ζητήσεις να παίξεις και να λένε “τον καημένο, πώς κατάντησε…”. Δεν πρέπει να σε βλέπουν και να σε λυπούνται. Ο ηθοποιός εκπέμπει φως, λάμψη, γέλιο, κλάμα. Όχι μιζέρια».

Τώρα, χρόνια μετά, σκέφεται κανείς πόσο πιο δημοφιλής θα ήταν ο Κώστας Τσάκωνας αν είχε πετύχει στην ακμή του την επανάσταση του YouTube, αφού τα ανέκδοτα, οι διάσημες σκηνές και τα γκαγκς του μεταφέρονταν απλά από στόμα σε στόμα, χρίζοντάς τον ένα νέο Βέγγο αλλά και μόνιμα καταδικασμένο στην trash πλευρά του ελληνικού σινεμά που υπηρέτησε ακούραστα – πάντοτε όμως με το δικό του χαρακτηριστικό ύφος και εκείνο το ταλέντο που ήξερες πως άξιζε καλύτερης τύχης.

 

 

Google+ Linkedin