Μια μοναδική κατάθεση ψυχής έζησαν χθες βράδυ όσοι βρέθηκαν στην κεντρική σκηνή του  45ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή,στο αφιέρωμα στα πολιτικά τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου και στα επαναστατικά τραγούδια όλου του κόσμου.

[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=XL1k767tJNc[/embedyt]

Το κλίμα ανέλαβε να ζεστάνει στην αρχή ο Χριστόφορος Ζαραλίκος κάνοντας ένα «spoiler» από την παράστασή του στο Μαθητικό Στέκι το Σάββατο και σημειώνοντας ότι όλα είναι πολιτικά στη ζωή και ότι η γροθιά αποτελείται από πέντε δάχτυλα που επιλέγει κανείς να τα σφίξει και να την υψώσει για να ζήσει τη ζωή του όπως νομίζει… και τελικά όπως αρμόζει, όπως πρέπει.

Με αυτόν τον πρόλογο οι νεολαίοι της ΚΝΕ υποδέχθηκαν στη σκηνή τον Θάνο Μικρούτσικο, που  στάθηκε όρθιος μπροστά στο μικρόφωνο, με το χέρι στην καρδιά,και υποκλίθηκε στην αγάπη των χιλιάδων ανθρώπων κάθε ηλικίας που κατέκλυσαν την Κεντρική Σκηνή του Φεστιβάλ,λέγοντας «Σας ευχαριστώ απ’ την καρδιά μου για την υποδοχή σας και επιτρέψτε μου, το νιώθω μέσα μου και θα ευχαριστήσω το ΚΚΕ και την ΚΝΕ για τη μεγάλη τιμή που μου κάνουν τα τελευταία χρόνια, τις προσκλήσεις να συμμετέχω σε συνέδρια, στις εκδηλώσεις στον Περισσό, στις συναυλίες εδώ στο Φεστιβάλ, πράγμα που ειλικρινά με συγκινεί».

[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=TjjEF2nO3rA[/embedyt]

Στο τραγουδιστικό μέρος τη σκυτάλη πήρε πρώτος ο Γιώργος Μεράντζας με τον «Μικρόκοσμο» και τη «Δίκοπη Ζωή», για να δώσει πάσα στον Κώστα Θωμαΐδη που τραγούδησε ότι «δεν παραδέχτηκε τη ήττα», ενώ συνεχίζοντας η Πολυξένη Καράκογλου τραγούδησε γι’ αυτούς που «τους έχω βαρεθεί».

Ο Διονύσης Τσακνής μάς θύμισε ένα τραγούδι του Τζον Λένον για τον ήρωα της εργατικής τάξης, «a working class hero»… Στα 45 χρόνια του Φεστιβάλ ο Δ. Τσακνής μίλησε για την παρουσία του από το 1975 στο ξεκίνημα του μοναδικού νεανικού πολιτικού – πολιτιστικού θεσμού, αλλά και για την εμφάνισή του από το 1992 και για πολλά χρόνια στο Φεστιβάλ μαζί με τον φίλο του και πρόσφατα, πρόωρα, χαμένο Λαυρέντη Μαχαιρίτσα.

Και η συνέχεια ήταν αντίστοιχη, με την Μαριάννα Πολυχρονίδη να ερμηνεύει όμορφα τους «Γερανούς», το ρώσικο τραγούδι που απέδωσε στα Ελληνικά τους στίχους του ο Γιάννης Ρίτσος.

Ο Γιώργος Κιμούλης διάβασε κείμενα του Μπ. Μπρεχτ καλώντας «αυτό που έχετε απαρνηθείτε το και πάρτε αυτό που σας αρνούνται», και ερμήνευσε καταπληκτικά τραγούδια από τη θεατρική παράσταση «Μάνα» του Μπρεχτ που ανέβηκε το 1975 στη χώρα μας, και τα τραγούδια σε μουσική του Χ. Αϊσλερ ενορχήστρωσε και απέδωσε τότε ο Θ. Μικρούτσικος, ο οποίος ήταν πανταχού παρών σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας διευθύνοντας τους εξαίρετους μουσικούς του και τους ερμηνευτές, χαρίζοντάς μας μοναδικές στιγμές.

Μία από αυτές ήταν όταν κάλεσε στη σκηνή τον Διονύση Τσακνή για να πει ένα δικό του τραγούδι, το «Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον» και να τραγουδήσει μαζί του «Το πλοίο των ονείρων μου με πάει σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε»… Ενώ όλοι οι ερμηνευτές συναντήθηκαν στη σκηνή για το τέλος της συναυλίας και μαζί τους ανέβηκε και ο Μίλτος Πασχαλίδης που ακολουθούσε στο πρόγραμμα της Κεντρικής Σκηνής, για να ενώσουν τη φωνή τους σε διεθνιστικά τραγούδια όπως το «Bella ciao» και να τελειώσουν το αφιέρωμα στα επαναστατικά τραγούδια με αυτό που ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας τραγούδησε τους δικούς του ήρωες, έφτιαξε τα «κάστρα» του Ολύμπου και του Παρνασσού, έδωσε τη μάχη για τη λευτεριά «ποτίζοντας» με το αίμα του τα άπαρτα βουνά…

[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=hRym8EuRqQs[/embedyt]