Του Τάκη Κόλλια *

Ως νέος υβριδικός πόλεμος, έχει χαρακτηριστεί για τις χώρες υποδοχής η προσπάθεια προσπέλασης των συνόρων τους, όπως επίσης και η πρόθεση για εγκατάσταση τους στις χώρες προορισμού, των όλο και περισσότερων προσφύγων-μεταναστών.
Τελευταία στην καθημερινή ειδησεογραφία βλέπουμε, το δράμα των εγκλωβισμένων προσφύγων, μεταναστών, στην μετακίνηση τους από την Λευκορωσία προς την Πολωνία, με τελικό στόχο τους την ΕΕ.

Ένα σύνθετο οδυνηρό πρόβλημα, που το ζει τα τελευταία χρόνια και η χώρα μας, ένα δράμα που βιώνουν σε αυτό το ταξίδι από την Τουρκία, με αρκετούς θανάτους στα νερά του Αιγαίου.
Δέσμια η χώρα μας στο προσφυγικό-μεταναστευτικό, μέσα από τις συμφωνίες της ΕΕ και της Τουρκίας, όπως επίσης, αφού αποδέχτηκε τις συμφωνίες του Δουβλίνου I.II.III.
Καταντήσαμε οι ανθρωποφύλακες, καθιστώντας την χώρα μας, αποθήκη ψυχών, μέσα από την εφαρμογή μιας πολιτικής υποτέλειας, όπως και σε πολλούς άλλους τομείς, χωρίς ανεξαρτησία, αλλά με μόνο στόχο, το μοίρασμα των τριάντα αργυρίων.
Ένα ανθρώπινο κύμα, χωρίς σταματημό, με κύριο υπεύθυνο την δικτατορία των αγορών, που χρησιμοποιεί την πολιτική, έχει την κύρια ευθύνη για την κλιματική αλλαγή και για την μόλυνση του περιβάλλοντος.
Τροφοδοτείται, από την έλλειψη τροφής και πόσιμου νερού, από τους τόσους πολέμους και συρράξεις, μαζί με τις πολιτικές διώξεις που γίνονται στις πατρίδες τους, κυρίως για την κλοπή των πόρων που ανήκουν σε αυτούς τους λαούς.
Σύμφωνα με κάποιες μελέτες, για την κλιματική αλλαγή, τα επόμενα χρόνια θα περάσουν και από την χώρα μας, κάνοντας αυτό το αναγκαστικό και με τόσους κινδύνους ταξίδι, από τις χώρες τους στον νότο, προς τις χώρες του βορά της ΕΕ, 110 εκατομμύρια άνθρωποι.
Εάν μας ενδιαφέρει πραγματικά, να δοθεί λύση και στα επιπρόσθετα προβλήματα, που δημιουργούνται στην χώρα μας από αυτό το πέρασμα τους, να σηκώσουμε το ανάστημα μας, να βγούμε απέναντι στις κύριες αιτίες που τις δημιουργούν και όχι μοιραίοι και άβουλοι, σκυμμένοι, όπως τόσα, έχουμε υποστεί σαν έθνος.
Εάν μας ενδιαφέρει πραγματικά, πρώτα ως άνθρωποι και μετά ως έθνος, ας σταματήσουμε να υποκρινόμαστε, υπολογίζοντας μόνο τις οικονομικές συναλλαγές που θα έχουμε μαζί τους, ως τοπικές κοινωνίες, μέσα από την επάνδρωση των ΜΚΟ, τις αιματοβαμμένες επιχορηγήσεις της ΕΕ για τον ρόλο του ανθρωποφύλακα, που έχουμε αποδεχτεί, χωρίς αίδώ.
Να σταματήσουμε να τους βλέπουμε, ως εχθρούς και ειδικά στις μέρες που ζούμε, τα δικαιώματα, την αυτοδιάθεση, συνολικά όλων των ανθρώπων.
Πραγματικός εχθρός μας, είναι μόνο η ατομικότητα, που κυριαρχεί στις μέρες μας και τροφοδοτεί, το τέρας του φασισμού.
Γνωρίζουμε ιστορικά, που οδήγησε την ανθρωπότητα.
Να φερθούμε επιτέλους ανθρωπιστικά, αγωνιζόμενοι ως πολιτισμένη κοινωνία για την ελευθερία, την ποιότητα ζωής και κυρίως από την συμπεριφορά μας, απέναντι σε όλους τους συνανθρώπους μας.
Να βγούμε επιτέλους απέναντι, στον οικονομικό πόλεμο που βιώνουμε, με την εκποίηση της χώρας, να επιλέξουμε την επιβεβλημένη πολιτική που χρειαζόμαστε, ώστε να γίνουν οι αναγκαίες επενδύσεις από το κράτος μας, να υπάρξουν νέες θέσεις αξιοπρεπούς απασχόλησης, αυτή λέγεται ανάπτυξη, να σταματήσουμε την αιμορραγία της χώρας, με τους σχεδόν ένα εκατομμύριο δικούς μας νέους μετανάστες, τα παιδιά μας.
Να στρατευτούμε όλοι, προπαγανδίζοντας την Ειρήνη, μέσα από το πνεύμα του ελληνικού πολιτισμού, εάν υπάρχουν μέσα μας ίχνη του, μέσα από την κύρια ιδέα των Ολυμπιακών αγώνων, με την παύση όλων των εχθροπραξιών, ολοκληρωτικά το σταμάτημα των πολέμων.
Να αγωνιστούμε ώστε, να λειτουργήσει επιτέλους ο ΟΗΕ, οι εντεταλμένοι παγκόσμιοι φορείς για την δικαιοσύνη και όχι μόνο, να σταματήσουν μέσα από την στοχευμένη ελλειματική λειτουργεία τους, για την εξασφάλιση κάποιων, μέσα από την εκμετάλλευση και των εξαθλιωμένων προσφύγων-μεταναστών.
Κυρίως να θυμηθούμε μέρες που έρχονται, την γέννηση του Χριστού, μακριά από την πατρίδα του, ταπεινά σε έναν σταύλο, όπως και τόσες γεννήσεις που γίνονται, κατά την διάρκεια του ταξιδιού των προσφύγων-μεταναστών, έτσι το φωτεινό αστέρι, της λογικής, χωρίς φόβο, να οδηγήσει κυρίως την σκέψη μας και τις πράξεις μας.

* Ο Τάκης Κόλλιας είναι πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Κιάτου