Η ταινία «Θαύμα στο Μιλάνο» αυτό το Παρασκευοσάββατο στην αίθουσα Τέχνης και Πολιτισμού ”Μαρία Δημητριάδη”,στην Κόρινθο.
Η αίθουσα Τέχνης και Πολιτισμού ”Μαρία Δημητριάδη”,που βρίσκεται στην Κόρινθο – Αδειμάντου 12 ,συνεχίζει το πρόγραμμα εκδηλώσεων πολιτισμού ,για το μήνα Οκτώβρη,προβάλλοντας αυτό το Παρασκευοσάββατο (21 & 22 /10) ένα από τα κορυφαία έργα του Ιταλού σκηνοθέτη Βιττόριο Ντε Σίκα,το «Θαύμα στο Μιλάνο».
Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι: Φραντσέσκο Γκολισάνο, Έμα Γκραμάτικα, Πάολο Στόπα, Γκουλιέλμο Μπαρνάμπο, Άνα Καρένα, Μπρουνέλα Μπόβο, Άλμπα Αρνόβα.
Ο Ντε Σίκα εμπνεύστηκε το θέμα της ταινίας «Θαύμα στο Μιλάνο» από το βιβλίο των παραμυθιών του Τσέζαρε Τζαβατίνι «Tot? ilbuono» (Ο καλός Τοτό) ,που εκδόθηκε το 1943.
Η αριστουργηματική ταινία του Ντε Σίκα,που απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών (1951), είναι μια σάτιρα κατά των ισχυρών αυτού του κόσμου που πάντοτε θα θέλουν το κάτι παραπάνω εν αντιθέσει με τη γενναιοδωρία των φτωχών ανθρώπων. Και είναι τέτοια η ειρωνεία εναντίον τους που γίνεται αντιληπτό πως μόνο μια αγνή ψυχή σαν αυτή του Τότο έχει τη δυνατότητα να πλάσει έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο -”ένα κόσμο όπου το καλημέρα θα σημαίνει πραγματικά καλή μέρα” -ενώ εκείνοι με τα λεφτά και τα αξιώματά τους δεν είναι ικανοί να σκορπίσουν την πρωτοτυπία και την καλοσύνη.
Βλέποντας φιλμ σαν κι αυτά όχι μόνο συγκινείσαι ή γελάς από τα πανέξυπνα γκαγκς αλλά πάνω απ’όλα γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος.
Ο Βιτόριο Ντε Σίκα είχε δηλώσει πως ξεχωρίζει αυτή την ταινία του: «”Το Θαύμα στο Μιλάνο” είναι η πιο συζητημένη μου ταινία: δεν άρεσε σε αγαπημένους μου φίλους, αλλά άρεσε σε συνάδελφους που εκτιμώ βαθύτατα, όπως ο Ζαν Ρενουάρ. Είναι, μια ταινία που δημιούργησε κάθε λογής αντιδράσεις.Ο καθένας την είδε και την ένιωσε με τον τρόπο του.
Από τη δική μου πλευρά, θα ήθελα απλώς να πω ότι μ’ αυτή την ταινία με συνδέει, ένας βαθύτατος συναισθηματικός δεσμός. Όχι γιατί μου κόστισε περισσότερους κόπους, περισσότερους μπελάδες και περισσότερα χρήματα από τις άλλες (ήρθαν ειδικοί από την Αμερική για να κάνουν τα ειδικά εφέ και δεν έλεγαν να τελειώσουν και μου κόστισαν πολύ περισσότερο απ’ όσο όλη η υπόλοιπη ταινία), αλλά επειδή τη σκέφτηκα και την πραγματοποίησα σαν φόρο τιμής στον Τσέζαρε Ζαβατίνι. Από πολύ καιρό, από τις πρώτες κιόλας συναντήσεις μας, ήξερα πόσο αγαπούσε ένα όμορφο βιβλιαράκι του που το είχε αφιερώσει στα παιδιά, με τίτλο Ο Καλός Τοτό και, πάνω απ’ όλα, ήξερα την κρυφή επιθυμία του να το δει να γίνεται ταινία. Θεωρώ το Θαύμα στο Μιλάνο μια ταινία απόλυτα δική του».