Μπορεί να μας χωρίζουν 135 χρόνια από την εξέγερση του Σικάγου, αλλά παγκόσμια και σήμερα, υπάρχουν τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά, με κύριο, την συγκέντρωση του πλούτου, σε λίγα χέρια.

     Είναι το σημείο αναφοράς όλων των εργαζομένων, η εξέχουσα, παγκόσμια κομβική στιγμή της εξέγερσης, των εργατών του Σικάγου το 1886, με κύριο αίτημα του αγώνα τους το 8ωρο, σήμερα ένα νέο εργασιακό νομοσχέδιο έρχεται να το θέση υπό αμφισβήτηση.

    Το νεοφιλελεύθερο μοντέλο διακυβέρνησης όπου ακολουθείτε, έχει αποτύχει κοινωνικά, αυτό φαίνεται από τις αλλαγές που συντελούνται για την αντιμετώπιση των εργασιακών μετά τις νέες προκλήσεις παγκόσμια, εκεί που πραγματικά ενδιαφέρονται και κρατούν τα προσχήματα, στην άνιση σχέση μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου, εκεί που παίρνουν θέση υπέρ των ασθενέστερων, των εργαζομένων.

     Σε μια χώρα, που από το 2010 στην μνημονιακή της πορεία, έχει απολέσει σε μεγάλο μέρος το εργασιακό δίκαιο, τώρα σχεδιάζουν την χαριστική βολή στους εργαζόμενους, θυσία για τα προαπετούμενα ενός νέου μνημονίου, όπως τα έχουν χειριστεί, του Νέου Ταμείου Ανάπτυξης, με καμία ανάπτυξη για τον λαό τους εργαζόμενους, ειδικά τώρα που αυτή η πανδημία, έχει εξαθλιώσει μεγάλα τμήματα του πληθυσμού.

     Να μην ξεχνάμε ότι οι κοινωνίες προχωρούν ενωτικά, για ένα καλήτερο αύριο και όχι όπως τώρα μέσα από τα άρθρα αυτού του νομοσχεδίου, που ενισχύει προκλητικά τους ισχυρούς, που εκτινάσσει την αδικία.

     Ας δούμε όμως, πως αντιμετωπίζονται παγκόσμια οι νέες προκλήσεις, στα εργασιακά.

     Τελευταία, παρακολουθούμε με ενδιαφέρων, τι σχεδιάζουν εργασιακά στην Κίνα και βλέπουμε να προχωρούν σε αλλαγές, αυξάνοντας το εισόδημα στους εργαζόμενους, προχωρώντας στον μονόδρομο της αύξησης στην εγχώρια κατανάλωση, ώστε να μην εξαρτώνται από εισαγόμενη ύφεση, ρυθμίζοντας την.

    Γνωστή η στόχευση και προσπάθεια στην Αμερική, για επιβολή κατώτερης αμοιβής της μιας ώρας, στα 20 δολάρια, ενισχύοντας το εισόδημα των εργαζομένων, αυξάνοντας την κατανάλωση, έτσι και εκεί καταπολεμώντας την ύφεση.

    Τελευταία, κάτι τρέχει με την Αμερική του Τζον Μπάιντεν, μετά τις δηλώσεις του, ότι πρέπει να γίνει άρση της πατέντας του εμβολίου, για τον κορονοϊό, να δωθεί σε ελεύθερη παραγωγή από τις φαρμακευτικές εταιρίες, ανα τον κόσμο, μια κίνηση, ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους.

     Επίσης μιλάει, για επιβολή φορολογίας στο 1% των πλουσίων, γιατί δεν μπορεί άλλο η μεσαία τάξη να σηκώνει μόνο αυτή τα βάρη, με την υπερφορολόγηση που υπάρχει και μάλιστα μιλάει για κρατικές επενδύσεις, που; στην μητρόπολη του καπιταλισμού, καταδεικνύοντας ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, για την καταπολέμηση της ύφεσης, μόνο έτσι δημιουργείς ανάπτυξη και όχι καταδικάζοντας στην φτώχεια, τους εργαζόμενους.

     Να μην ξεχνάμε, την σαφή θέση που πήρε ο Πρόεδρος της Αμερικής Τζον Μπάιντεν, υπέρ των εργαζομένων για το δικαίωμα, την υποχρέωση που έχουν να ιδρύσουν και να γραφτούν σε σωματείο, να σταματήσει η Amazon, τον εκφοβισμό των εργαζομένων, όπως επίσης και την απόρριψη των καμερών στους χώρους εργασίας, για παρακολούθηση και περισσότερη εντατικοποίηση της εργασίας.

     Μια εταιρεία, που μέσα στην πανδημία αύξησε τα κέρδη της κατά 200% που τρομοκρατεί και κακοπληρώνει με μόνο 15 δολάρια την ώρα.

     Το νεοφιλελεύθερο μοντέλο, έχει παγκόσμια αποτύχει και αυτό φάνηκε περίτρανα και στην χώρα μας, με την αντιμετώπιση για τον κορονοϊό από το ελλιπέστατο Εθνικό Σύστημα Υγείας, που έμεινε όρθιο μόνο, μέσα από την υπερπροσπάθεια, των υγειονομικών εργαζομένων, δίνοντας στον λαό, το αναγκαίο φιλί της ζωής.

     Όλοι οι εργαζόμενοι, θα έπρεπε τώρα με την όλο και μεγαλύτερη εφαρμογή της τεχνητής νοημοσύνης, να περιμένουν να ωφεληθούν εργασιακά με την μείωση των ωρών και των ημερών, θα πρέπει λοιπόν να μιλάμε, για επτά και λιγότερες ώρες εργασίας, όπως επίσης και λιγότερες μέρες, δυστυχώς αυτό το νέο νομοσχέδιο, που είναι σχεδιασμένο απέναντι στους εργαζόμενους, φέρνει τον εργασιακό μεσαίωνα.

      Όλα αυτά σε μια χώρα που έρχεται πρώτη σε ώρες εργασίας μέσα στην ΕΕ, επίσης η αμοιβή για τους περισσότερους εργαζόμενους είναι η μικρότερη από 200 € έως 500 €, με μαύρη εργασία, οι περισσότεροι είναι από υποασφαλισμένοι έως καθόλου ασφαλισμένοι, οι έλεγχοι από τις εντεταγμένες από την πολιτεία υπηρεσίες, ελάχιστοι έως καθόλου, μετά την υποστελέχωση και απαξίωση που έχουν υποστεί, αυτή είναι η πραγματικότητα για τα εργαζόμενα νέα παιδιά, που αυτό το νομοσχέδιο τα καθιστά αμετάκλητα δούλους και τους αφήνει, μόνο μια διέξοδο, της μετανάστευσης.

* Ο Τάκης Κόλλιας εινα πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Κιάτου