Ήταν σαν σήμερα 2 Δεκεμβρίου 1956 όταν ένα πλοιάριο με το όνομα «Γκράνμα», πλησιάζει στις ακτές της Κούβας, στην Πλάγια Ολοράδα. Λίγα μέτρα πριν τις ακτές το πλοιάριο κολλά στη λάσπη. Οι 82 νέοι μαχητές-επαναστάτες με επικεφαλής τον Φιντέλ Κάστρο αποβιβάζονται. Δύο ώρες χρειάστηκε μέχρι να περάσουν τα λίγα μέτρα του βάλτου που απειλούσε να τους καταπιεί. Έχοντας μόλις φτάσει στο σταθερό έδαφος της ακτής, ακούγεται ο ήχος ενός βαρύ πυροβόλου. Είχαν εντοπιστεί και στις δύο ώρες που χρειάστηκε να φτάσουν στην ακτή η «επιτροπή υποδοχής» του δικτάτορα Μπατίστα είχε προλάβει να πάρει θέση. Οι περισσότεροι σκοτώνονται.

Οι εναπομείναντες μαχητές, γύρω στους 20 άντρες, ανάμεσά τους ο Φιντέλ Κάστρο και ο Τσε Γκεβάρα, συνεχίζουν και προωθούνται στην οροσειρά Σιέρα Μαέστρα. Ξεκινά ο ένοπλος αγώνας. Δυόμισι μήνες αργότερα, ο Φιντέλ στη συνέντευξή του στον απεσταλμένο των «Νιου Γιορκ Τάιμς» δηλώνει: «Πολεμάμε επί 79 ημέρες και είμαστε δυνατότεροι από ποτέ!». Η πορεία για τη νίκη της Κουβανικής Επανάστασης είχε ανοίξει».

Το «Γκράνμα» ένα πλοιάριο κατασκευής του 1943 χωρητικότητας μόλις 20 ατόμων, ξεκίνησε από το Μεξικό στις 25 Νοεμβρίου με 82 επαναστάτες, αφήνοντας πίσω αρκετούς συντρόφους τους. Κριτήριο για την επιβίβαση, η εμπειρία, το βάρος και το μέγεθος.

Αρχιστράτηγος (Comandante) της αποστολής του Γκράνμα ήταν ο Φιντέλ, ενώ το γενικό επιτελείο αποτελούνταν από τους:

Φιντέλ Κάστρο Ρους
Χουάν Μανουέλ Μάρκες
Φαουστίνο Πέρες
Πάμπλο Ντίας
Φέλιξ Ελμούσα
Αρμάνδο Ουάου
Ερνέστο Γκεβάρα
Αντόνιο Λόπες
Χεσούς Ρέγιες
Κάνδιδο Γκονσάλες
Ονελίο Πίνο
Ρομπέρτο Ρόκε
Χεσούς Μοντανέ
Μάριο Ιδάλγο
Σέσαρ Γκόμες
Ρολάνδο Μόγια

Αρχηγοί αποσπασμάτων Εμπροσθοφυλακής: Χοσέ Σμιθ Κόμας, Κέντρου: Χουάν Αλμέιδα Βόσκε, Οπισθοφυλακής: Ραούλ Κάστρο.
Καθένα από τα τρία αποσπάσματα ήταν χωρισμένο σε τρεις διμοιρίες.

Επικεφαλής των διμοιριών ήταν οι:

Οράσιο Ροδρίγκες
Χοσέ Πόνσε Ντίας
Χοσέ Ραμόν Μαρτίνες
Φερνάνδο Σάντσες Αμάγια
Αρτούρο Τσαμόντ
Νορμπέρτο Κογιάδο
Τζίνο Ντόνε
Χούλιο Ντίας
Ρενέ Μπέδια

Οι υπόλοιποι άντρες του πληρώματος:

Εβαρίστο Μόντες ντε Όκα
Εστέμπαν Σοτολόνγκο
Ανδρές Λουχάν
Χοσέ Φουέντες
Πάμπλο Ουρτάδο
Εμίλιο Αρμπεντόσα
Λουίς Κρέσπο
Ραφαέλ Τσάο
Ερνέστο Φερνάνδες
Αρμάνδο Μέστρε
Μιγκέλ Καμπάνιας
Εδουάρδο Ρέγιες
Μιγκέλ Σαβάδρα
Πέδρο Σότο
Αρσένιο Γκαρσία
Ισραέλ Καμπρέρα
Ουμπέρτο Λαμότε
Σαντιάγκο Ιρσέλ
Ενρίκε Κουέλες
Μάριο Τσάνες
Μανουέλ Ετσεβαρία
Φρανσίσκο Γκονσάλες
Μάριο Φουέντες
Νοέλιο Καπότε
Ραούλ Σουάρες
Γκαμπριέλ Χιλ
Λουίς Άρκο
Γκιγιέν Σελάγια
Καλίξτο Γκαρσία
Καλίξτο Μοράλες
Ρεϊνάλδο Μπενίτες
Ρενέ Ροδρίγκες
Κάρλος Μπερμούδες
Αντόνιο Νταρίο Λόπες
Όσκαρ Ροδρίγκες
Καμίλο Σιενφουέγος
Χιλμπέρτο Γκαρσία
Ρενέ Ρεϊνέ
Χάιμε Κόστα
Νορμπέρτο Γκοδόι
Ενρίκε Κάμαρα
Ραούλ Ντίας
Αρμάνδο Ροδρίγκες
Χοσέ Μοράν
Χεσούς Γκόμες
Φρανσίσκο Τσικόλα
Ουνιβέρσο Σάντσες
Εφιχένιο Αμεϊχέιρας
Ραμίρο Βαλδές
Νταβίδ Ρόγιος
Αρνάλδο Πέρες
Σίρο Ρεδόνδο
Ρολάνδο Σαντάνα
Ραμόν Μέχιας

Το Χρονικό της Επανάστασης

1906 – 1921: Οι επαναστατικές ιδέες υπό την επίδραση της Οχτωβριανής Επανάστασης κερδίζουν έδαφος στην Κούβα.

1925: Ο Αντόνιο Μέγια και ο Κάρλος Μπαλίνιο, συνθέτης του εθνικού ύμνου της Κούβας, ιδρύουν το ΚΚ Κούβας

1947: Ιδρύεται σοσιαλιστικό κόμμα. Από τη διάσπασή του προέκυψε αργότερα η ομάδα του Φιντέλ κάστρο

26 Ιουλίου 1953: Η έφοδος στους στρατώνες του Μονκάδα. Ομάδες 160 οπλισμένων ανταρτών εξαπολύουν ταυτόχρονες επιθέσεις στο στρατώνα Μονκάδα, στο Σαντιάγο της Κούβας, και στη στρατιωτική εγκατάσταση «Κάρλος Μανουέλ ντε Σέσπεδες» του Μπαγιάμο. Σκοπός τους να αιφνιδιάσουν τις δυνάμεις του δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα, που είχε καταλάβει την εξουσία με πραξικόπημα ένα χρόνο νωρίτερα (10 Μάρτη 1952) και να τον ανατρέψουν. Οι δυνάμεις του Μπατίστα αποκρούουν τις επιθέσεις και συλλαμβάνουν τους περισσότερους από αντάρτες, μεταξύ αυτών και τον επικεφαλής τους, Φιντέλ Κάστρο. Ο Λαός έσωσε τον Κάστρο και τους συληφθέντες από το θάνατο. Υπό την πίεση του λαού ο Μπατίστα αναγκαστηκε να τους δώσει χάρη. Χωρίς τη Μονκάδα δεν θα υπήρχε η «Γκράνμα» ούτε η Σιέρα Μαέστρα, ούτε η ανεπανάληπτη νίκη του Κουβανικού λαού. Ο λαός πίστεψε ότι η δικτατορία δεν είναι παντοδύναμη

2 Δεκεμβρίου 1956: Ξεκινά η ένοπλη εξέγερση όταν 82 επαναστάτες αποβιβάζονται στις ακτές της Κούβας.

28 Δεκέμβρη 1958: Ο Τσε καταλαμβάνει τη Σάντα Κλάρα. Ο δικτάτορας Μπατίστα φεύγει κυνηγημένος από τη χώρα αρπάζοντας 40 εκατομμύρια δολάρια. Καταφεύγει στην Ισπανία του φασίστα Φράνκο.

2 Ιανουαρίου 1959: Οι αντάρτες εισέρχονται στην Αβάνα. Χιλιάδες λαού ξεχύνεται στους δρόμους για να τους υποδεχτεί. Η επανάσταση επικρατεί…

Αρχίζει ένας νέος πόλεμος, πιο δύσκολος, μα κι αυτός νικηφόρος. Κόντρα στις συνωμοσίες, στον εξοντωτικό οικονομικό αποκλεισμό, στην Κούβα οικοδομείται μια κοινωνία άλλη. Μια κοινωνία που έχει στο κέντρο της προσοχής της τον άνθρωπο και τις ανάγκες της.